18. PAULA

Od czego zaczynam dzień? Najpierw wyrzucam budzik za okno. Później jak mi się zachce to wstaję z łóżka. Tego poniedziałka było inaczej. Jednocześnie zaczął dzwonić mój telefon. Spojrzałam na wyświetlacz, Gosia dzwoniła.
- Siema słonko! Jadę autobusem na uczelnię i właśnie spotkałam Mariusza. Pytał się o której będziesz.
- A coś się zmieniło?- zapytałam zaskoczona.
- Możesz być pół godziny później.
- Czyli o 10.30?
- Tak. Widzimy się po południu. Dobrze zaplanuj te pół godziny!
- Jasne. Pa!Wyskoczyłam z łóżka i pobiegłam do łazienki. Wzięłam orzeźwiający prysznic i przebrałam się w zwiewną, kwiatową sukienkę. Do tego eleganckie sandałki na obcasie i byłam idealnie przyszykowana by zjeść królewskie śniadanie. Niestety, to już nie są te czasy, kiedy w lodówce nie ma nic innego poza kawiorem i truflami, ale nie jest źle. Rodzice już mnie tak nie rozpieszczają. Zrobiłam sobie kanapki z wędzonym łososiem i zaparzyłam zielonej herbaty. Po kawę zdążę zajść do Starbucks'a. Przyszykowane śniadanie zaniosłam na taras. Wygodnie rozłożyłam się na fotelu i napajałam się cichym i spokojnym porankiem. Miłe doznanie. Skończyłam jeść śniadanie, brudne naczynia wstawiłam do zmywarki, wzięłam spakowaną dzień wcześniej torbę i pojechałam do Warszawy.

Zaparkowałam samochód pod UW. Spojrzałam na zegarek, miałam jeszcze 30 minut. Zdążę kupić kawę i wypić ją na miejscu. Po chwili dotarłam do kawiarni i zamówiłam cappucino. Włoski nawyk. Tam wszyscy z rana piją cappucino, dopiero po południu espresso. Wzięłam kawę i usiadłam do stolika. Wyjęłam swój notes i spojrzałam czy wszystko mam zapisane. "Dzisiaj o 17.00 M. -  niespodzianka". Prawie bym o tym zapomniała! Zapisałam to w telefonie na wszelki wypadek. Dopiłam kawę i poszłam na uczelnię.
- Super, że się nie spóźniłaś! Mamy wolną salę i im szybciej się z tym uporamy, tym wcześniej wyjdziemy!- powiedział radośnie Maniek.
- Bierzmy się do roboty w takim razie!
Usiedliśmy do komputera i zmontowaliśmy materiał. Trochę przejść, pare lepszych ujęć, trochę wplecionych ataków Bartmana i wywiad był gotowy.
- Nie zdążyłem ci powiedzieć, ale byłaś naprawdę dobra jako początkująca prowadząca taki program. Pomyśl o polsacie.
- Dzieki Maniek, ale wiesz, że po części to też twoja zasługa. Gdyby nie ty, nie byłoby sprzętu, nie byłoby materiału.
- Dobra, koniec na dzisiaj tych czułości! Skończyliśmy obrabianie, to teraz do domu!- i uśmiech zawitał na jego twarzy.
- Dzięki, pa!- radośnie odpowiedziałam i opuściłam uczelnię. Wsiadłam w samochód i wróciłam do domu. Dotarłam na miejsce o 14. Gosia będzie dopiero za godzinę. Zabrałam się za przygotowywanie obiadu. Ugotowałam makaron i zrobiłam sos mięsny. Jadłam posiłek, gdy Gosia wparowała do jadalni.
- Co masz takiego? Fuu...
- Dzięki.- odpowiedziałam jej.
- Już się nie mogę doczekać, kiedy wyjdziesz z domu.
- Słodka jesteś, mówił ci to ktoś?- powiedziałam kąśliwym tonem.
- Co ty? Za mało seksu ostatnio masz, że taka drażliwa jesteś?- spiorunowałam ją wzrokiem.
- No kurwa! Po rozstaniu jestem! Że udaje mi się czasem o tym zapomnieć i staram się o tym nie myśleć, to naprawdę cud! Nawet nie wiesz jak mi jest trudno. Ale robię wszystko by o tym zapomnieć. Chociaż ty mi tego nie utrudniaj!- łzy napłynęły do moich oczu.
- Przepraszam cię. Wypłacz się. Powiedz o wszystkim, z czym ci źle. Będzie lepiej.- pojedyncze łzy zaczęły powoli spływać po moich policzkach. Nie chcę dać za wygraną. Przyjaciółka tuliła mnie do siebie, nic nie mówiła. Zaczęłam popłakiwać.
- Jednej rzeczy nie rozumiem... Po co mi się oświadczał?
- Szczerze mam ci powiedzieć co o nim sądzę?
- No dawaj. Teraz to i tak już nic nie zmieni.
- Od samego początku nie podobał mi się. Okłamywał cię od pierwszych dni waszego związku albo "zapomniał coś powiedzieć". Spóźniał się dość często i nie chciał się z tego tłumaczyć. Grał wielkiego pana, a wcale nim nie był. Wyjechał na staż lekarski za granicę. Puściłaś go, bo mu zaufałaś. Widywaliście się raz w miesiącu, nie częściej. Na pewno posuwał jakąś na boku. Chciał pozyskać korzyści materialne z waszego ślubu, a staż pewnie i tak miałby za granicą, bo byś mu na to pozwoliła.
- To bardzo możliwe! Bardzo naciskał na ten ślub. Chciał żebyśmy się pobrali w przeciągu roku, nie dłużej.- przestałam płakać. Uświadomiłam sobie, że nie jest tego wart.- Dobrze, że z nim już nie jestem. I dobrze, że wcale święta nie byłam.
- No, no, no. Jakie tajemnice. Byś mi tak opowiedziała o jakiejś z pikantnymi szczegółami...
- Która godzina?- odwiodłam Gośkę od tego planu.
- Po 16.
- Ile po 16.?
- Kwadrans.
- Idę się szykować! Michał będzie po mnie o 17.!- wyleciałam do garderoby z prędkością światła.
- I tak wiem, że ty nie wiesz co dzisiaj założysz, więc zajmę ci tylko chwilę. Co jest między tobą i Michałem?- przyjaciółka poszła za mną do garderoby. Mogłabym jej od razu odpowiedzieć na to pytanie, ale będę unikać tematu.
- Jak myślisz, która bluzka jest lepsza?- pomachałam jej przed oczami dwiema zwiewnymi, kolorowymi bluzkami.
- Załóż mini. Granatową.- przebrałam się w sukienkę i pokazałam przyjaciółce.
- I jak?
- No Paula, diablico, zapraszam do piekła!- powiedziała ochoczym głosem przyjaciółka.- Teraz wróćmy do tematu...
- Jakiego?- udałam głupią.
- Co jest między tobą i Michałem?
- Przyjaźń. Prawdziwa przyjaźń. Prawie taka sama jak między tobą i mną.
- To czym się różni?
- Tylko tym, że z nim uprawiam seks. Dziki, szalony, namiętny seks. I czasem publicznie oddajemy sobie czułości. Nic wielkiego.
- Tiaaaa. Nic wielkiego. Ile nastolatek musiało przechodzić traumę po tym jak zobaczyły was razem?
- Nie zliczę, ale trochę tego było. Michał to wolny strzelec, jemu związek jest niepotrzebny. - założyłam srebrne szpilki z ćwiekami od Louboutina.
- Tak w ogóle to wiesz gdzie idziecie, że tak się stroisz?

- Właśnie nie wiem. Misiek powiedział, że to niespodzianka. A w jego wykonaniu to naprawdę mogę się spodziewać wszystkiego. Zrobię jeszcze lekki makijaż i włosy upnę w koka.- poszłam do łazienki. Wytuszowałam rzęsy, usta podkreśliłam brokatowym błyszczykiem i włosy upięłam w hiszpańskiego koka. Usłyszałam dzwonek do drzwi i wybiegłam z łazienki. Otwieram i widzę mojego przyjaciela ubranego w błękitną koszulę, szare, elganckie spodnie i czarne eleganckie buty. No tak, jak zwykle stylowy i jak zwykle bez krawata z pierwszym guzikiem koszuli odpiętym. Skąd ja to kojarzę?
- Mam dla nas wino na noc. Zabrałbym cię do Bełchatowa, ale moglibyśmy nie zdążyć na twoje zakończenie.
- Chyba nasze zakończenie.- zamruczałam mu do ucha, kąciki jego ust uniosły się do góry w delikatnym półuśmiechu.
- Pięknie wyglądasz. Wiesz co, nie spisujmy się na straty. O której dokładnie masz to zakończenie?
- O 13.
- Środek dnia, damy radę. Weź potrzebne rzeczy i jedziemy do Bełchatowa na imprezę!
Po dziesięciu minutach miałam zapakowane wszystkie potrzebne rzeczy. Dość szybko jak na mnie.
- Gośka!- zawołałam przyjaciółkę.
- Coś się stało?- krzyknęła ze schodów. Nie chce jej się schodzić.
- Wyjeżdżam! Widzimy się jutro przed domówką!
- Spoko. Baw się dobrze.
- Dzięki! Pa!- krzyknęłam do niej.- Co to za impreza w Bełchatowie?
- Bartek robi. Muszę cię przedstawić reszcie kadry, no nie?- złożył delikatny pocałunek na moich ustach, wziął moją torbę i ruszyliśmy w drogę do Bełchatowa.

Po 3 godzinach byliśmy pod domem Michała. Wolnostojąca posiadłość z dużym ogrodem zawsze była przeze mnie miło wspominana. Całą drogę, jak to my, gadaliśmy o wszystkim i o niczym, ale o jednej dla mnie interesującej rzeczy Misiek nie wspomniał.

- Dlaczego chcesz mnie zapoznawać z resztą kadry? Nigdy cię o to nie prosiłam...- podjęłam wątek. Znałam Bartka, całą Skrę Bełchatów, jeszcze za czasów gdy na pozycji libero w tym klubie grał Krzysztof "Igła" Ignaczak.
- Chcę żebyś jechała ze mną do Sofii. Moi rodzice nie będą mogli w tym czasie wyjechać, a że jesteś dla mnie bliską osobą to zabieram ciebie. I tak nie masz nic do roboty...
- Od razu zakładasz, że z tobą pojadę! Trochę podejrzane... Z kim chcesz mnie zapoznawać na tej imprezie?
- Trochę ludzi będzie, bo jutro do Spały trzeba jechać...
- Dzięki, czyli że cała kadra...- przerwałam mu.- Misiek, ale po co?
- Chcesz mieć miejsce tam gdzie jest staff czy na widowni?
- No, Misiek, zaskakujesz... Ale jako kto?
- Może jako druga dziennikarka... Miałabyś dobre praktyki pod okiem Tomka Swędrowskiego. To nie problem, żeby cię wpisać na taką listę staffu. Za 15 minut wychodzimy. Nie wiem o której kończy się impreza, pewnie się okaże, że każdy spał pod dywanem i tak dalej...
- Nie kończ!- przerwałam stanowczo.- Wyjdźmy już teraz, zajedziemy do sklepu. Wypadałoby kupić jakiś upominek gospodarzowi ode mnie, no nie?
- Dobra.- Michał objął mnie ramieniem i poszliśmy do samochodu.
- Rozumiem, że oboje nie pijemy?- upewniłam się.
- Tak jak zawsze, symbolicznie.- posłał mi swój szelmowski uśmiech i odpalił silnik.

Na przyjęcie dotarliśmy z pięciominutowym spóźnieniem. To standardowe wejście. Przywitałam się z gospodarzem i po chwili rozpoczęła się bardziej oficjalna część przyjęcia.
- Pijemy dzisiaj do oporu, bo przez najbliższe dwa miesiące nie będzie żadnego odpoczynku!- zachęcił Kurek. Na tym skończyła się ta "oficjalna część" przyjęcia. Michał objął mnie w talii i wznieśliśmy toast razem z gośćmi. W tłumie ludzi zauważyłam wiele żon, sióstr i kochanek zgromadzonych siatkarzy. Było około 50 osób. Kobiet może było 15, razem ze mną. Po chwili Michał porwał mnie do tańca, no i nie zdążyłam przywitać się z innymi gośćmi! Nawet nie skupiłam się za bardzo na tym kto przyszedł, bo nie mogłam! Michał albo mnie do siebie przytulał albo szeptał coś sprośnego, zbereźnik jeden! Po bodajże 3 piosenkach poszliśmy przywitać się z innymi.
- Paula! Co u ciebie? Strasznie długo się nie widziałyśmy!- Monika, dziewczyna Kubiaka, podeszła do mnie razem z Michałem.
- Mamy całą noc na pogaduchy!
- Na długo przyjechałaś?- Monika zalewała mnie pytaniami.
- Jutro mam zakończenie roku akademickiego, więc przyjechałam tylko na imprezę.
- Paula! Co tak przed nami uciekasz?!- Igła wraz z Możdżonkiem dołączyli do naszego towarzystwa.
- Misiek nie dał mi jeszcze okazji by się z wami przywitać! - przywitałam się z nimi, ale już po chwili Misiek ciągnął mnie do tańca! Nie, to jednak nie był Misiek. Odwróciłam się do mężczyzny i ujrzałam Zbigniewa Bartmana. No tak, jak cała kadra to i on. Nie byłam strasznie uradowna tym, że facet odciąga mnie od przyjaciół, z którymi się dawno nie widziałam, ale już nie będę taka wredna i zatańczę z nim ten jeden taniec. Nieźle się ruszał, niechętnie przyznam.
- Nie spodziewałem się ciebie tutaj.- szepnął mi do ucha.
- Ja też nie wiedziałam, że tu będę. Miłą niespodziankę zrobił mi Michał.
- Długo się znacie?- zapytał brunet.
Cisza. Nic się nie odzywam. Po skończonym tańcu powiedziałam:
- Chyba zapomniałeś, że to ja zadaję pytania.- puściłam do niego perskie oko i odeszłam. Bo niby po co mu to wiedzieć? Poszłam po kolejnego drinka i w oddali wypatrywałam Michała. Gdy już go odnalazłam, po chwili mnie zauważył i podszedł. Sam. O tak.
- Co jest kochanie, nie podobał ci się tancerz?
- Mam już swój burdel, ale dzięki. Najgorszy nie był, ale wolę ciebie.- dłoń położyłam na jego ramieniu, a wzrokiem  błądziłam po jego ustach. Długo nie czekałam, gdy nasze wargi się spotkały, rozchyliły i złączyły w namiętnym pocałunku. Oderwałam się od niego, rozejrzałam dookoła i zaczęłam rozpinać jego koszulę. Złapał moje ręcę i pociągnął za sobą do pokoju. Zamknął drzwi na klucz. Powoli rozsuwał moją sukienkę, oddając mi czułe pocałunki. Dłońmi błądziłam po jego nagich plecach, podziwiając wyrzeźbione ciało. Zjechałam trochę niżej i uszczypnęłam go w pośladek. Rzucił mnie na łóżko i pozbywał się ze mnie bielizny. Nagle ktoś z impetem walnął w drzwi.

- Nie, proszę! Nie rób mi tego!- szepnęłam do Michała.
- Paula, nie damy teraz rady. - powiedział zrezygnowanym tonem, ale po chwili dodał weselej - Mamy jeszcze dużo czasu i nie musimy tutaj się kochać.
Usiadłam na łóżku, udałam że się nad tym zastanawiam, choć wcale nie musiałam. Trochę stracę, ale myślę, że dam radę nadrobić czymś innym.
- Dobrze. - zaczęliśmy się ubierać. Michał poprawił niesforne kosmyki moich włosów i wyszliśmy z pokoju.
- Jakby się ktoś pytał, to musieliśmy poważnie porozmawiać.- zwrócił się do mnie, gdy wyszliśmy już z pokoju. Impreza rozkręciła się na dobre. Połowa już porządnie wstawiona, tylko Paula jeszcze nie. O! Idzie Bartman! Chyba do mnie! No to już wiem co dzisiaj będę robić...
- Paula, to moja ulubiona piosenka, zatańczysz ze mną?- kiwnęłam głową, że tak. Nie kojarzę tej piosenki, ale była niezła. Zibi też fajnie tańczył, miło było, muszę przyznać. Mogłabym z nim przetańczyć całą noc, bo tak dobrze mi była, ale inaczej ten wieczór sobie zaplanowałam. Co też ważne i jakże mnie zdziwiło, Bartman wcale nie był pijany! Kiedy już skończyła się piosenka, Michał przyciągnął mnie do siebie i zaczął namiętnie całować. Trochę było mi to nie na rękę...
- Misiek!- warknęłam na niego.- Przeszkadzasz mi i Zibiemu! Zibi- zwróciłam się do bruneta.- Napijesz się ze mną?- podeszliśmy do stolika z alkoholem.- Nie wiem, jak ty, ale ja mam ochotę na wódeczkę!- wypiłam kieliszek Finlandii. Spojrzałam na Zbyszka.- Nie jest moją ulubioną, ale nie ma innej. A ty nie pijesz?
- Paula, już nie widzisz? Przecież jest inna! - nalał sobie belvedere do kieliszka. I ja jej nie zauważyłam?!
- Nie no, belvedere. Lepszej nie ma. Widzę, że podobny gust mamy. - polał mi wódeczki. Wypiłam i stwierdziłam, że już muszę uważać. Jeszcze trochę i nie będę nic pamiętać. Nie mogę do tego dopuścić!
- Też tak sądzę. To jeszcze po jednym!
Wypiłam już, mam nadzieję, ostatni kieliszek i Bartman poprosił mnie do tańca. Akurat leciała wolna piosenka. Hmmm... Po paru kieliszkach już mi nie przeszkadzała. Gdy byłam w niego wtulona, no nie wiem jak to się stało, ale tak było, uniósł mój podbrudek ku górze i głęboko spojrzał w oczy. Musnął moje wargi delikatnym pocałunkiem. Spodobała mi się ta jego subtelność, więc po chwili nasze usta były połączone w namiętnej rozkoszy. Fajnie całuje, ale po takiej ilości alkoholu, którą dzisiaj wypiłam, bez wątpienia spodobał by mi się pocałunek psa. Rozsądek podpowiadał mi, żeby zakończyć wymianę płynów, ale pożądanie mówiło co innego. Piosenka się skończyła i rzuciłam się do ucieczki. Nie biegłam jak wściekła, bo dziwnie by to wyglądało, ale przeniosłam się w bezpieczne dla mnie miejsce. Michał musiał dostrzec całą sytuację, znalazł się obok mnie.
- Paula, wariatko ty moja. Po co uciekłaś?- przytulił mnie.
- A co? Może miałam iść z nim na dziki seks w plenerze?- odpowiedziałam mu z pogardą.
- Mała, wiem, że ostatnio ci ciężko, ale otwórz się na nowe znajomości. Nie każę ci chodzić do łóżka z pierwszym lepszym, bo od tego masz mnie.- uśmiechnęłam się mimowolnie.- Ale musisz zakończyć tamten rozdział i zacząć nowy. Fajniejszy. Taki jaki ty byś chciała.